آسیب‌شناسی ‌روشنفکری در ایران از دیدگاه حضرت آیت الله خامنه‌ای

 روشنفکری در ایران معاصر از جمله جریان‌های فکری تاثیرگذاری است که به دلیل افزایش تماس جامعه ایرانی با تجدد، و نقش و رویکرد روشنفکران در قبال آن، بحث‌ها و مجادلاتی را برانگیخته است. اما شناخت و درک نوع  تلقی و استنباط رهبر ج.ا.ایران که سال‌ها از نزدیک در تماس با این جریان فکری و برخی از نمایندگان آن بوده است، در شناخت نقاط آسیب و برخی نارسایی‌های این طیف فکری حایز اهمیت است. این مقاله به دنبال بررسی بیانات مقام معظّم رهبری(مدظلّه‌العالی)  و آسیب‌شناسی روشنفکری در ایران از منظر ایشان است. برای رسیدن به این مهم از روش تحلیل مضمون با کمک نرم‌افزار MAXQDA استفاده شده ‌است. این روش فرآیندی برای تحلیل داده‌های متنی است و داده‌های پراکنده و متنوع را به داده‌هایی غنی و تفصیلی تبدیل می‌کند. از این نظر مدل مفهومی خروجی این مقاله است. یافته‌های این مقاله نشان می‌دهد در اندیشه رهبر معظم انقلاب روشنفکری در ایران بیمارگونه متولد شده است و در بعد عملکردی، مَنِشی (شامل دو بُعد شخصیتی و رفتاری) و بینشی (شامل دو بُعد نسبت با غرب و نسبت با دین) دارای آسیب‌هایی بوده ‌است. از نظر ایشان روشنفکر حقیقی کسی است که پیشرفت و تحول را از هر طریقی نمی‌پذیرد؛ بلکه آن نوع از برنامه برای تحول و پیشرفت را پذیراست که مطابق منافع ملی، ساختار فکری و فرهنگی و ارزشی جامعه باشد.